بارداری پس از موعد زمانی رخ میدهد که دوران بارداری از ۴۲ هفته کامل فراتر رود. این وضعیت حدود ۷ درصد از کل بارداریها را شامل میشود و اگرچه نسبتاً نادر است، با افزایش خطرات قابل توجه برای مادر و جنین همراه است.
در این مقاله، جنبههای مختلف بارداری پستترم با رویکرد علمی و خلاصه بررسی شده است. ابتدا اتیولوژی و عوامل خطر از جمله سابقه خانوادگی بارداری طولانی، خطای در تعیین سن حاملگی، و اختلال در محور هورمونهای استرس و CRH جفتی مورد بحث قرار گرفتهاند. سپس پیامدهای مادری و جنینی از جمله افزایش احتمال زایمان دشوار، خونریزی پس از زایمان، دیسترس جنینی، نارسایی جفت، و سندرم آسپیراسیون مکونیوم تشریح شدهاند.
در بخش مدیریت، مقاله به رویکردهای تصمیمگیری برای القای زایمان بر اساس شاخصهای بالینی و وضعیت جنین میپردازد و الگوریتمهای غربالگری شامل تست بدون استرس (NST) و پروفایل بیوفیزیکی جنین (BPP) را توضیح میدهد. همچنین راهکارهای پیشگیرانه برای کاهش بروز حاملگی پس از موعد، مانند تعیین دقیق سن بارداری با سونوگرافی در سهماهه اول و برنامهریزی زایمان مناسب، مورد تأکید قرار گرفته است.
این مرور علمی منبعی معتبر و کاربردی برای متخصصین حوزه زنان و مامایی، با هدف تبیین ارتباط میان تغییرات هورمونی، فیزیولوژی جفت، و تصمیمگیری درمانی در مدیریت بارداری پستترم.
منبع:
Galal M, Symonds I, Murray H, Petraglia F, Smith R. Postterm pregnancy. Facts Views Vis Obgyn. 2012;4(3):175-87. PMID: 24753906; PMCID: PMC3991404. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24753906/